حلالم کن دارم میرم چقدر این لحظه دلگیره گناهی گردن ما نیست همش تقصیر تقدیره نگام کن لحظه ی رفتن چه تلخه این هم آغوشی چه وحشتناکه دل کندن چقدر سخته فراموشی پر از بغضم پر از گریه پر از تلخی و شیرینی حلالم کن دارم میرم منو هرگز نمی بینی حلالم کن اگه دستام به دستای تو عادت کرد آخه دنیای عاشق کش به ما دو تا خیانت کرد کلاف آرزو هامو چرا هیشکی نمی بافه برای ما دو تا عاشق جدایی دور از انصافه تمام سهم من از تو یه حلقه س که تو دستامه تمام سهم تو از من یه عشق بی سرانجامه تو بارونی ترین ابری من از پاییز لبریزم چه معصومانه می باری چه مظلومانه می ریزم.

چه زیبا گفتم دوستت دارم چه صادقانه پذیرفتی چه فریبنده آغوشم برایت باز شد چه ابلهانه با تو خوش بودم  چه کودکانه همه چیزم شدی چه زود به خاطره یک کلمه مرا ترک کردی چه ناجوانمردانه نیازمندت شدم چه حقیرانه واژه ی غریبه خداحافظ به من آمد چه بیرحمانه من سوختم.

پسر به دختر گفت:اگه یه روزی به قلب احتیاج داشته باشی اولین نفری هستم که میام تا قلبمو با تمام وجودم تقدیمت کنم.دختر لبخندی زد و گفت ممنونم.تا این که یه روز اون اتفاق افتاد.حال دختر خوب نبود نیاز فوری به قلب داشت از پسر خبری نبود.دختر با خودش میگفت:میدونی که من هیچوقت نمیذاشتم تو قلبتو به من بدی و به خاطر من خودتو فدا کنی ولی این بود اون حرفات حتی برای دیدنم هم نیومدی شاید من دیگه هیچوقت زنده نباشم...آرام گریست و دیگر چیزی نفهمید.... چشمانش را باز کرد.دکتر بالای سرش بود.به دکتر گفت:چه اتفاقی افتاده؟دکتر گفت:نگران نباشید پیوند قلبتون با وفقیت انجام شده.شما باید استراحت کنید.در ضمن این نامه برای شماست...!دختر نامه رو برداشت.اثری از اسم  روی پاکت دیده نمیشد.بازش کرد و درون آن چنین نوشته شده بود:سلام عزیزم.الان که این نامه رو میخونی من در قلب تو زنده ام.از دستم ناراحت نباش که بهت سر نزدم چون میدونستم اگه بیام هرگز نمیذاری که قلبمو بهت بدم.پس نیومدم تا بتونم این کارو انجام بدم امیدوارم عملت موفقیت آمیز باشه.(عاشقتم تا بینهایت) دختر نمیتوانست باور کنه اون این کارو کرده بود اون قلبشو به دختر داده بود آرام اسم پسر را صدا کرد و قطره های اشک روی صورتش جاری شد و به خودش گفت :چرا هیچوقت حرفاشو باور نکردم...

دارم از چشات میخونم میری و تنهام میزاری مگه من به پات نموندم دست تو دستم نمیزاری دیگه اینو خوب میدونم اشک و غم فایده نداره می خوای بی تو بمونم اخه دل بهونه داره دلمو به کی سپردم مگه من عاشق نبودم برای دیدن چشمات مگه من لایق نبودم چه شبایی چه روزایی تو رو من صدا نکردم برای دیدن چشمات چه دعا ها که نکردم.

آخه چه جور دلت اومد تنهام بزاری و بری آخه مگه حرفی زدم زخم زبونی من زدم آره همش بهونه بود مسئله یار دیگه بود دلت هوایی شده بود کارم از کار گذشته بود برو با یارت عزیزم!!رها کن این تن منو الهی صد ساله بشه!!عشق قشنگت عزیزم!!اما یه قول بهم بده یار تو تنها نزاری که مثل من اسیر بشه آواره از خونه بشه منم یه قول بهت میدم یه روز فراموشت کنم قلبمو سنگیش بکنم عشقتو خاکستر کنم اگه یه روز خواستی گلم کسی رو نفرینش منی بگو مثل من بشه زجر جدایی بکشه برو با یارت عزیزم!! رها کن این تن منو الهی صد ساله بشه!!عشق قشنگت عزیزم!!

یعنی ای تویی عزیزم که میگی دوستم نداری؟این بود عشقی که میگفتی اینجوری تنهام میذاری؟یعنی این تویی که میخوای بری واسه همیشه نه نه این یه دروغه من که باورم نمیشه ولی نه انگار که راسته نگاهاتم اینو میگه شدی مثل یه غریبه بردی از یاد منو دیگه،دیگه از من نمی پرسی که چرا گریونه چشمام یعنی این تویی که میگی به جهنم همه اشکام عاشقیم حلالت اما حرومت دلی که بردی وسط این همه تکرار منو دست کی سپردی؟یعنی این تویی عزیزم که میگی دوستم نداری؟این بود عشقی که میگفتی اینجوری تنهام میذاری؟یعنی این تویی که میخوای بری واسه ی همیشه نه نه این یه دروغه من که باورم نمیشه.                                 

بوسه اسم است،چون عمومی است...بوسه فعل است،چون هم لازم است هم متعدی...بوسه حرف تعجب است،چون اگر ناگهانی باشد طرف متقابل را مات و مبهوت میکند...بوسه ضمیر است،چون از قید انسان خارج نیست...بوسه حرف ربط است،چون2 نفر رو به هم وصل میکنه...

اگه بگم قول میدم تا همیشه باهات باشم...اگه بگم که حاضرم فدای اون چشات بشم...اگه بگم تو آسمون عشق من فقط تویی...اگه بگم بهونه ی هر نفسم تنها تویی...اگه بگم قلبمو من نذر نگاهت میکنم...اگه بگم زندیگیمو بذر بهارت میکنم...اگه بگم ماه منی،هر نفس راه منی...اگه بگم بال منی،لحظه ی پرواز منی...میشی برام خاطره ی قشنگ لحظه ی وصال...میشی برام باغبون میوه های تشنه و کال...میشی برام ماه شبای بی سحر...میشی برام ستاره ی راه سفر...ولی بدون هر جا باشی یا نباشی... مال منی...

اونی که گفتم نرو گفت نمیشه دیروز دیگه رفت واسه ی همیشه وقتی میخواست بره من رو صدا کرد وایساد و تو چشمای من نگاه کرد گفت می دونی خودت واسم عزیزی این اشکا هم بهتره که نریزی باید برم سفر واسم بهتره ولی کسی که مونده عاشقتره تقدیر ما از اولم همین بود یکی تو آسمون یکی زمین بود هر جا برم همیشه ایرونی ام غرق یه جور حس پریشونی ام خدا نخواست همیشه پیشم باشی ولی مهم اینه که مریم باشی تو تقدیر ما هر چی حیرونیه مال خطوط روی پیشونیه شاید اگه دائم بودی کنارم یه روز می دیدم که دوست ندارم می خوام برم که تا ابد بمونم سخته برای هردومون می دونم گریه نکن گریه هاتو نگه دار لازم میشه گریه برای دیدار نذار پر گریه بشه خاطره هر کی اشک نریزه عاشقتره اون کسی که می خواد بشه ستاره هیچ چاره ای به جز سفر نداره بذار برم یه مدتی بمونم شاید که قدر اینجا رو بدونم اصلا شاید اونجا دووم نیارم یا نا تموم بمونه اونجا کارم دعا بکن اونجا بهم نسازه آدم که حرفش دوتا شد می بازه رفتن من شاید یه امتحانه واسه شناسایی این زمانه خودم میرم عکسام ولی تو قابه میشنوه حرفو ولی بی جوابه بارون که بارید برو زیر بارون به یاد دیدارای اون روزامون تو چمدونم پر عطر یاسه چشمام با چشمای تو در تماسه فکر نکنی دوری و اون جا نیستی قلب من اینجاست تو تنها نیستی رفتن من بازی سرنوشته همونی که رو پیشونیم نوشته یه کاری کن این رفتن موقت آدما رو ندازه توی زحمت نذار که نقطه ضعفت رو بدونن پشت سر من و تو چیز بخونن منتظر شعرا و نامه هاتم هر جا میری بدون منم باهاتم غصه نخور زندگی رنگارنگه یه وقتایی دور شدنم قشنگه دیگه سفارش نکنم عزیزم نذار منم اینجوری اشک بریزم شاید یه روز به همدیگه رسیدیم همدیگه رو شاید یه جایی دیدیم شاید یه روز دیدی که توی جاده یه آشنا منتظرت وایساده شایدم این دیدار آخرینه اگر که باشی زندگی همینه مراقب گلدون اطلسی باش یه وقتایی منتظر کسی باش کسی که چشماش یه کمی روشنه شاید یه قدری ام شبیه منه کسی که چون میخواد بشه ستاره هیچ چاره ای به جز سفر نداره داغ دلت هر وقت که میشه تازه بهش بگو با روزگار بسازه دیگه باید برم که خیلی دیره فقط نزار خاطرمون بمیره اون رفت و از دور دساشو تکون داد خوبیاشو یه بار دیگه نشون داد همه میگن فقط یه روزه رفته انگار ولی گذشته صد تا هفته با اینکه قلبش بی ریا و پاکه چون فتح دنیا پر گرد و خاکه ای کاش نمی رفت و سفر نمی کرد یالااقل من رو خبر نمی کرد اما نه خوب شد که من رو خبر کرد اشکام و دید و بعد از اون سفر کرد از وقتی رفت دسام به آسمونه شاید پشیمون بشه و نمونه خودش میگفت چون که بشه ستاره هیچ چاره ای به جز سفر نداره انقدر میشینم که بشه ستاره بیاد به کشور خودش دوباره فهمیدم امروز که سفر یه درده من چه کنم اگر که برنگرده پشت سرش آب می ریزم یه دریا شاید پشیمون شه نمونه اونجا الهی که بدون هیچ فرودی بشه ستاره و بیاد به زودی الهی که تمومه چشم به راه ها بیاد سفر کردشون از تو راه ها الهی هیچ جا سفر نباشه هیچ چشمی منتظر به در نباشه. 

رو ساحل سرخ دلت اسم کسی رو حک نکن به اینکه من دوست دارم حتی یه ذره شک نکن بزار بهت گفته باشم که ماجرای ما و عشق تقصیر چشمای تو بود مگر نه ما کجا و عشق؟سرم تو لاک خودم و دلم یه جو هوس نداشت بس که یه عمر آزگار کاری به کار کس نداشت تا اینکه پیدا شدی و گفتی از این چشمای خیس تو دفتر ترانه هات یه قطره بارون بنویس عشقمو دست کم نگیر درسته مجنون نمیشم رو ساحل سرخ دلت اسم کسی رو حک نکن به اینکه من دوست دارم حتی یه ذره شک نکن هنوز یه قطره اشکتو به صد تا دریا نمیدم یه لحظه با تو بودنو به عمر دنیا نمیدم همین روزا به خاطرت به سیم آخر می زنم قصه عاشقیمونو تو شهرمون جار می زنم.