بخوام من از تو بگذرم من با یادت چه کنم؟تو رو از یاد ببرم با خاطراتت چه کنم؟حتی از یاد ببرم تو و خاطراتتو بگو من با این دل خون و خرابم چه کنم؟تو همونی که واسم یه روزی زندگی بودی توی رویاهای من عشق همیشگی بودی آره سهم من فقط از عاشقی یه حسرته بی کسی عالمی داره واسه ما یه عادته!

ز چشمت اگر چه که دورم هنوز پر از اوج و عشق و غرورم هنوز***اگر غصه بارید از ماه و سال به یاد گذشته صبورم هنوز***شکستند اگر قاب یاد مرا دل شیشه دارم بلورم هنوز***سفر چاره درد هایم نشد پر از فکر راه عبورم هنوز***ستاره شدن کار سختی نبود گذشتم ولی غرق نورم هنوز***پر از خاطرات قشنگ توام پر از یاد و شوق و مرورم هنوز.

وقتی که عاشقم شدی پاییز بود و خنک بود تو آسمون آرزوت هزار تا باد کنک بود تنگ بلوری دلت درست مثل دل من کلی لبش پریده بود همش پره ترک بود وقتی که عاشقم شدی چیزی ازم نخواستی توقعت فقط یکم نوازش و کمک بود چه روزا که با هم دیگه مسابقه می ذاشتیم که رو گل کدوممون قایق شاپرک بود؟تقویم که از روزا گذشت دلم یه جوری لرزید راستش دلم خونه ی تردید و هراس و شک بود دیگه نه از تو خبری بود،نه از آرزو هات قحطی مژده و روزای خوش و قاصدک بود یادم میاد روزی رو که هوا گرفته بود و اشک های سرخ آسمون آروم و نم نمک بود تو در جواب پرسشم فقط همینو گفتی عاشقیمون یه بازی شاید،یه الک دولک بود نه باورم نمیشه که تو اینو گفته باشی کسی که تا دیروز برام تو کل دنیا تک بود قصه ی با تو بودن و می شه فقط یه جور گفت کسی که رو زخمای قلب من مثل نمک بود نمی بخشمت

وقتی کسی رو دوست داری حاضری جون فداش کنی.حاضری دنیا رو بدی فقط یک بار نگاش کنی.به خاطرش داد بزنی به خاطرش دروغ بگی.رو همه چیز خط بکشی حتی رو برگه زندگی.وقتی کسی تو قلبته حاضری دنیا بد باشه.فقط اونی که عشقته عاشقی رو بلد باشه.قید تموم دنیا رو به خاطره اون میزنی.خیلی چیزا رو میشکنی تا دله اونو نشکنی.حاضری بگذری از دوستایه امروز و قدیم.اما صدا شو بشنوی شب از میون دوتا سیم.حاضری قلبه تو باشه پیشه چشایه اون گرو.فقط خدا نکرده اون یک وقت بهت نگه برو.حاضری حرفه قانون رو ساده بزاری زیر پات.به حرف اون گوش بدی و به حرف قلبه با وفات.وقتی بشینه به دلت از همه دنیا میگذری.تولد دوبارته اسمشو وقتی میبری.حاضری جونت رو بدی،یه خار تویه دستشم نره.حتی یه ذره گرد و خاک مبادا تو چشاش بره.وقتی کسی تو قلبته یک چیزه قیمتی داری.دیگه به چشمات نمیاد اگر که ثروتی داری.نزار که از دستت بره این گنجه خیلی قیمتی. 

برام دعا کن عشق من همین روزا بمیرم آخه دارم از رفتنت بدجوری گر می گیرم دعا کنم که این نفس،تموم شه تا سپیده کسی نفهمه عاشقت،چی تا سحر کشیده این آخرین باره عزیز،دستامو محکم تر بگیر آخه تو که داری میری،به من نگو بمون نمیر گاهی بیا یه باغ سبز،درش بروت بازه هنوز من با تو سوختم نازنین،باشه برو با من نسوز اگه ی روز برگشتی و گفتن فلانی مرده دون که زیر خاک سرد حس نگاتو برده گریه نکن برای من قسمت ما همینه دستامو محکمتر بگیر لحظه ی آخرینه این آخرین باره عزیز، دستامو محکمتر بگیرآخه تو که داری میری،به من نگو بمون نمیر گاهی بیا یه باغ سبز،درش بروت بازه هنوز من با تو سوختم نازنین،باشه برو با من نسوز برام دعا کن عشق من... 

یکی بود یکی نبود...هر کی بود غریبه بود...از دلم خبر نداشت...که تو رو از دلم ربود...هر کی بود هر چی که داشت...قد من عاشق نبود... واسه ی چشمای سیات...بخدا لایق نبود...گول نگاشو خوردم و ...دلم رو بستم به چشاش...دیونه بودم مثله شمع...یه عمری آب شدم به پاش...بعد یه عمر آزگار...عشق منو گذاشت کنار..رفت پی عشق دیگه...اونم سپرد به روزگار...از اولش هیچکی نبود...هیچکی به دادم نرسید...قصه ی من به سر رسید...دلم به عشقش نرسید. 

ای کاش دلم اسیر و بیمار نبود***در بند نگاه او گرفتار نبود***من عاشق و او ز عشق من بی خبر است***ای کاش دل و دلبر و دلدار نبود.

کاش تا دل می گرفت و می شکست***عشق می آمد کنارش                               می نشست***کاش من هم یک قناری می شدم*** در تب آواز جاری می شدم ***بال در بال کبوتر می زدم***آن طرف تر ها کمی سر می زدم

نبودنت بهترین بهونه است برای اشک ریختن...ولی کاش بودی تا اشکهایم از شوق دیدارت سرازیر می شد...کاش بودی و دست های مهربانت مرهم همه ی دلتنگی ها  و نبود نهایت میشد...کاش بودی تا سر به روی شانه های مهربانت می گذاشتم و درد هایم را به گوش تو می رساندم...

تو بدون تا آخر عمر،از دلم نمیری هرگز نمی خوام که سخت بگیری،خیلی ساده :خداحافظ...