عشق آن نیست که هر لحظه کنارش باشی... عشق آن است که پیوسته به یادش باشی... ××××××××*******ولنتاین مبارک*******××××××××

روز تولدت شد و نیستم اما کنار تو کاشکی میشد که جونمو هدیه بدم برای تودرسته ما نمی تونیم این روز رو پیش هم باشیم بیا بهش تو رویامون رنگ حقیقت بپاشیم میخوام برات تو رویاهام جشن تولد بگیرم از لحظه لحظه های جشن توخیالم عکس بگیرم من باشم و تو باشی و فرشته های آسمون چراغونی جشنمون ستاره های کهکشون به جای شمع میخوام برات غمات و آتیش بزنم هر چی غم و غصه داری یک شبه آتیش بزنم تو غمات و فوت بکنی منم ستاره بیارم اشک چشاتو پاک کنم نورستاره بکارم کهکشونو ستاره هاش دریا و موج و ماهیاش بیابونا و برکه هاش بارون و قطره قطره هاش با هفت آسمون پر از گلای یاس و میخک بال فرشته ها و عشق و اشتیاق و پولک عاشق تو یه قلب بی قرار و کوچک فقط میخوان بهت بگن ....****تولدت مبارک****....  

آرزو دارم شبی عاشق شوی.آرزو دارم بفهمی درد را.تلخی برخورد های سرد را.می رسد روزی که بی من سر کنی.می رسد روزی که مرگ عشق را باور کنی...

خیلی سخته که بغض داشته باشی اما نخوای کسی بفهمه ***خیلی سخته که عزیزترین کست از بخواد فراموشش کنی ***خیلی سخته هر روز همه رو ببینی جز اون کسی که دوسش داری و به خاطر اون زنده ای *** خیلی سخته غرورت رو بخاطر یه نفر بشکنی و بعد بفهمی که دوستت نداره***خیلی سخته همه چیز تو به خاطر یه نفر از دست بدی اما بگه نمی خوامت.   

در این دنیای نامردان که مردانش عصا از کور می دزدند من خوش باور نادان محبت آرزو کردم.

از تمام عشقمان،فاصله اش سهم من است هر کجا میروم از قصه ی عشقی سخن است چاره ای نیست !به رویای تو عادت کردم!این،همان سخت ترین قسمت عاشق شدن است.

مگه قلب من بت بود...!!که خدا تو را برای شکستنش فرستاد...؟؟آخه چرا؟؟؟!!!

من عاشق تو هستم من تو رو می پرستم یه عمره عاشقانه به انتظار نشستم تو ماه آسمونی فرشته ی زمینی برای قلب خستم پناه آخرینی بی تو گل وا نمیشه دردم دوا نمیشه دلم تا دنیا دنیاست از تو جدا نمیشه عاشقم من؛دنیا ی من تویی تو عاشقم من؛رویای من تویی تو ای که بی تو شبم سحر نمیشه.

هر لحظه بهانه ی تو را میگیرم هر ثانیه با نبودنت در گیرم حتی تو اگر به خاطرم تب نکنی من یکطرفه برای تو میمیرم...

اگر می دانستی چقدر تنهام برایم اشک می ریختی و اگر می دانستی که همیشه اشک می ریزم هرگز تنهام نمی گذاشتی.

هر چه می خواهی بکن با این دل دیوانه ام دست تو افتاده فعلا اختیار خانه ام باورت کردم ولی آتش نشاندی بر دلم زخم کاری میزنی انگار من بیگانه ام !بشکن و آتش بزن اما بمان ای مهربان!هرچه می خواهد بیاید بر سر کاشانه ام خوب می دانی میان باد و باران و غزل همچنان حیران و سرگردان شده پروانه ام تا کجا باید بیایم قاف چشمانت کجاست؟کوله بار درد دارم رحم کن بر شانه ام سایه ها دیگر برای پنجره تکراری اند یک قدم بردار من با پنجره هم خانه ام من صبوری می کنم شاید به رحم اید دلت یک سحر یادت بیاید کنج یک ویرانه ام میسپارم دست تو مثل همیشه خانه را هرچه می خواهی بکن با این دل دیوانه ام. 

در دنیا،دو نابینا هست.یکی تو،که عاشق شدنم را نمی بینی،یکی من،که به جز تو کسی را نمی بینم...!

میدونی قشنگ ترین احساس چه وقتیه؟وقتی بر میگردی؛یواشکی به عشقت نگاه میکنی...می بینی که اونم داشته بهت نگاه میکرده...!!!

همیشه کسی بود که اشکهایم را از گونه هایم پاک میکرد...!همیشه صدایی بود که مرا آرام میکرد،همیشه دستهایی بود که دست های سردم را گرم میکرد همیشه قلبی بود که مرا امیدوارم میکرد،همیشه چشم هایی بود که عاشقانه مرا نگاه میکرد همیشه کسی بود که در کنارم قدم میزد،همیشه احساسی بود که مرا درک میکرد حالا من مانده ام و یک دنیای پوچ،نه صداییست که مرا آرام کند و نه طبیبیست که مرا درمان کند.

صبر کردن دردناک است و فراموش کردن درد ناک تر و از این دو دردناک تر آن است که ندانی باید صبر کنی یا فراموش!!!!

خدایا تو ببین چطور شکستم چرا این آدما اینقده پستن خدایا تو ببین چقدر غریبم ببین چطور منو دادن فریبم خدایا تو ببین چطور له هم کرد همونی که منو عاشق ترم کرد خدایا تو ببین چه کرده با من همونی که می گفت دوستت دارم من خدایا تو ببین چه دردی داره وقت مردنم فرقی نداره خدایا تو ببین دستامو پس زد به جای پر زدن واسم قفس زد خدایا تو ببین چه بی کسم من برای زندگی بی نفسم من خدایا تو ببین دارم میمیرم بزار بیام پیشت قفس ندارم خدایا این ترانم تموم شد نیومد اون کسی که آرزوم شد.

حلالم کن دارم میرم چقدر این لحظه دلگیره گناهی گردن ما نیست همش تقصیر تقدیره نگام کن لحظه ی رفتن چه تلخه این هم آغوشی چه وحشتناکه دل کندن چقدر سخته فراموشی پر از بغضم پر از گریه پر از تلخی و شیرینی حلالم کن دارم میرم منو هرگز نمی بینی حلالم کن اگه دستام به دستای تو عادت کرد آخه دنیای عاشق کش به ما دو تا خیانت کرد کلاف آرزو هامو چرا هیشکی نمی بافه برای ما دو تا عاشق جدایی دور از انصافه تمام سهم من از تو یه حلقه س که تو دستامه تمام سهم تو از من یه عشق بی سرانجامه تو بارونی ترین ابری من از پاییز لبریزم چه معصومانه می باری چه مظلومانه می ریزم.

چه زیبا گفتم دوستت دارم چه صادقانه پذیرفتی چه فریبنده آغوشم برایت باز شد چه ابلهانه با تو خوش بودم  چه کودکانه همه چیزم شدی چه زود به خاطره یک کلمه مرا ترک کردی چه ناجوانمردانه نیازمندت شدم چه حقیرانه واژه ی غریبه خداحافظ به من آمد چه بیرحمانه من سوختم.

پسر به دختر گفت:اگه یه روزی به قلب احتیاج داشته باشی اولین نفری هستم که میام تا قلبمو با تمام وجودم تقدیمت کنم.دختر لبخندی زد و گفت ممنونم.تا این که یه روز اون اتفاق افتاد.حال دختر خوب نبود نیاز فوری به قلب داشت از پسر خبری نبود.دختر با خودش میگفت:میدونی که من هیچوقت نمیذاشتم تو قلبتو به من بدی و به خاطر من خودتو فدا کنی ولی این بود اون حرفات حتی برای دیدنم هم نیومدی شاید من دیگه هیچوقت زنده نباشم...آرام گریست و دیگر چیزی نفهمید.... چشمانش را باز کرد.دکتر بالای سرش بود.به دکتر گفت:چه اتفاقی افتاده؟دکتر گفت:نگران نباشید پیوند قلبتون با وفقیت انجام شده.شما باید استراحت کنید.در ضمن این نامه برای شماست...!دختر نامه رو برداشت.اثری از اسم  روی پاکت دیده نمیشد.بازش کرد و درون آن چنین نوشته شده بود:سلام عزیزم.الان که این نامه رو میخونی من در قلب تو زنده ام.از دستم ناراحت نباش که بهت سر نزدم چون میدونستم اگه بیام هرگز نمیذاری که قلبمو بهت بدم.پس نیومدم تا بتونم این کارو انجام بدم امیدوارم عملت موفقیت آمیز باشه.(عاشقتم تا بینهایت) دختر نمیتوانست باور کنه اون این کارو کرده بود اون قلبشو به دختر داده بود آرام اسم پسر را صدا کرد و قطره های اشک روی صورتش جاری شد و به خودش گفت :چرا هیچوقت حرفاشو باور نکردم...

دارم از چشات میخونم میری و تنهام میزاری مگه من به پات نموندم دست تو دستم نمیزاری دیگه اینو خوب میدونم اشک و غم فایده نداره می خوای بی تو بمونم اخه دل بهونه داره دلمو به کی سپردم مگه من عاشق نبودم برای دیدن چشمات مگه من لایق نبودم چه شبایی چه روزایی تو رو من صدا نکردم برای دیدن چشمات چه دعا ها که نکردم.

آخه چه جور دلت اومد تنهام بزاری و بری آخه مگه حرفی زدم زخم زبونی من زدم آره همش بهونه بود مسئله یار دیگه بود دلت هوایی شده بود کارم از کار گذشته بود برو با یارت عزیزم!!رها کن این تن منو الهی صد ساله بشه!!عشق قشنگت عزیزم!!اما یه قول بهم بده یار تو تنها نزاری که مثل من اسیر بشه آواره از خونه بشه منم یه قول بهت میدم یه روز فراموشت کنم قلبمو سنگیش بکنم عشقتو خاکستر کنم اگه یه روز خواستی گلم کسی رو نفرینش منی بگو مثل من بشه زجر جدایی بکشه برو با یارت عزیزم!! رها کن این تن منو الهی صد ساله بشه!!عشق قشنگت عزیزم!!

یعنی ای تویی عزیزم که میگی دوستم نداری؟این بود عشقی که میگفتی اینجوری تنهام میذاری؟یعنی این تویی که میخوای بری واسه همیشه نه نه این یه دروغه من که باورم نمیشه ولی نه انگار که راسته نگاهاتم اینو میگه شدی مثل یه غریبه بردی از یاد منو دیگه،دیگه از من نمی پرسی که چرا گریونه چشمام یعنی این تویی که میگی به جهنم همه اشکام عاشقیم حلالت اما حرومت دلی که بردی وسط این همه تکرار منو دست کی سپردی؟یعنی این تویی عزیزم که میگی دوستم نداری؟این بود عشقی که میگفتی اینجوری تنهام میذاری؟یعنی این تویی که میخوای بری واسه ی همیشه نه نه این یه دروغه من که باورم نمیشه.                                 

بوسه اسم است،چون عمومی است...بوسه فعل است،چون هم لازم است هم متعدی...بوسه حرف تعجب است،چون اگر ناگهانی باشد طرف متقابل را مات و مبهوت میکند...بوسه ضمیر است،چون از قید انسان خارج نیست...بوسه حرف ربط است،چون2 نفر رو به هم وصل میکنه...

اگه بگم قول میدم تا همیشه باهات باشم...اگه بگم که حاضرم فدای اون چشات بشم...اگه بگم تو آسمون عشق من فقط تویی...اگه بگم بهونه ی هر نفسم تنها تویی...اگه بگم قلبمو من نذر نگاهت میکنم...اگه بگم زندیگیمو بذر بهارت میکنم...اگه بگم ماه منی،هر نفس راه منی...اگه بگم بال منی،لحظه ی پرواز منی...میشی برام خاطره ی قشنگ لحظه ی وصال...میشی برام باغبون میوه های تشنه و کال...میشی برام ماه شبای بی سحر...میشی برام ستاره ی راه سفر...ولی بدون هر جا باشی یا نباشی... مال منی...

اونی که گفتم نرو گفت نمیشه دیروز دیگه رفت واسه ی همیشه وقتی میخواست بره من رو صدا کرد وایساد و تو چشمای من نگاه کرد گفت می دونی خودت واسم عزیزی این اشکا هم بهتره که نریزی باید برم سفر واسم بهتره ولی کسی که مونده عاشقتره تقدیر ما از اولم همین بود یکی تو آسمون یکی زمین بود هر جا برم همیشه ایرونی ام غرق یه جور حس پریشونی ام خدا نخواست همیشه پیشم باشی ولی مهم اینه که مریم باشی تو تقدیر ما هر چی حیرونیه مال خطوط روی پیشونیه شاید اگه دائم بودی کنارم یه روز می دیدم که دوست ندارم می خوام برم که تا ابد بمونم سخته برای هردومون می دونم گریه نکن گریه هاتو نگه دار لازم میشه گریه برای دیدار نذار پر گریه بشه خاطره هر کی اشک نریزه عاشقتره اون کسی که می خواد بشه ستاره هیچ چاره ای به جز سفر نداره بذار برم یه مدتی بمونم شاید که قدر اینجا رو بدونم اصلا شاید اونجا دووم نیارم یا نا تموم بمونه اونجا کارم دعا بکن اونجا بهم نسازه آدم که حرفش دوتا شد می بازه رفتن من شاید یه امتحانه واسه شناسایی این زمانه خودم میرم عکسام ولی تو قابه میشنوه حرفو ولی بی جوابه بارون که بارید برو زیر بارون به یاد دیدارای اون روزامون تو چمدونم پر عطر یاسه چشمام با چشمای تو در تماسه فکر نکنی دوری و اون جا نیستی قلب من اینجاست تو تنها نیستی رفتن من بازی سرنوشته همونی که رو پیشونیم نوشته یه کاری کن این رفتن موقت آدما رو ندازه توی زحمت نذار که نقطه ضعفت رو بدونن پشت سر من و تو چیز بخونن منتظر شعرا و نامه هاتم هر جا میری بدون منم باهاتم غصه نخور زندگی رنگارنگه یه وقتایی دور شدنم قشنگه دیگه سفارش نکنم عزیزم نذار منم اینجوری اشک بریزم شاید یه روز به همدیگه رسیدیم همدیگه رو شاید یه جایی دیدیم شاید یه روز دیدی که توی جاده یه آشنا منتظرت وایساده شایدم این دیدار آخرینه اگر که باشی زندگی همینه مراقب گلدون اطلسی باش یه وقتایی منتظر کسی باش کسی که چشماش یه کمی روشنه شاید یه قدری ام شبیه منه کسی که چون میخواد بشه ستاره هیچ چاره ای به جز سفر نداره داغ دلت هر وقت که میشه تازه بهش بگو با روزگار بسازه دیگه باید برم که خیلی دیره فقط نزار خاطرمون بمیره اون رفت و از دور دساشو تکون داد خوبیاشو یه بار دیگه نشون داد همه میگن فقط یه روزه رفته انگار ولی گذشته صد تا هفته با اینکه قلبش بی ریا و پاکه چون فتح دنیا پر گرد و خاکه ای کاش نمی رفت و سفر نمی کرد یالااقل من رو خبر نمی کرد اما نه خوب شد که من رو خبر کرد اشکام و دید و بعد از اون سفر کرد از وقتی رفت دسام به آسمونه شاید پشیمون بشه و نمونه خودش میگفت چون که بشه ستاره هیچ چاره ای به جز سفر نداره انقدر میشینم که بشه ستاره بیاد به کشور خودش دوباره فهمیدم امروز که سفر یه درده من چه کنم اگر که برنگرده پشت سرش آب می ریزم یه دریا شاید پشیمون شه نمونه اونجا الهی که بدون هیچ فرودی بشه ستاره و بیاد به زودی الهی که تمومه چشم به راه ها بیاد سفر کردشون از تو راه ها الهی هیچ جا سفر نباشه هیچ چشمی منتظر به در نباشه. 

رو ساحل سرخ دلت اسم کسی رو حک نکن به اینکه من دوست دارم حتی یه ذره شک نکن بزار بهت گفته باشم که ماجرای ما و عشق تقصیر چشمای تو بود مگر نه ما کجا و عشق؟سرم تو لاک خودم و دلم یه جو هوس نداشت بس که یه عمر آزگار کاری به کار کس نداشت تا اینکه پیدا شدی و گفتی از این چشمای خیس تو دفتر ترانه هات یه قطره بارون بنویس عشقمو دست کم نگیر درسته مجنون نمیشم رو ساحل سرخ دلت اسم کسی رو حک نکن به اینکه من دوست دارم حتی یه ذره شک نکن هنوز یه قطره اشکتو به صد تا دریا نمیدم یه لحظه با تو بودنو به عمر دنیا نمیدم همین روزا به خاطرت به سیم آخر می زنم قصه عاشقیمونو تو شهرمون جار می زنم.

بخوام من از تو بگذرم من با یادت چه کنم؟تو رو از یاد ببرم با خاطراتت چه کنم؟حتی از یاد ببرم تو و خاطراتتو بگو من با این دل خون و خرابم چه کنم؟تو همونی که واسم یه روزی زندگی بودی توی رویاهای من عشق همیشگی بودی آره سهم من فقط از عاشقی یه حسرته بی کسی عالمی داره واسه ما یه عادته!

ز چشمت اگر چه که دورم هنوز پر از اوج و عشق و غرورم هنوز***اگر غصه بارید از ماه و سال به یاد گذشته صبورم هنوز***شکستند اگر قاب یاد مرا دل شیشه دارم بلورم هنوز***سفر چاره درد هایم نشد پر از فکر راه عبورم هنوز***ستاره شدن کار سختی نبود گذشتم ولی غرق نورم هنوز***پر از خاطرات قشنگ توام پر از یاد و شوق و مرورم هنوز.

وقتی که عاشقم شدی پاییز بود و خنک بود تو آسمون آرزوت هزار تا باد کنک بود تنگ بلوری دلت درست مثل دل من کلی لبش پریده بود همش پره ترک بود وقتی که عاشقم شدی چیزی ازم نخواستی توقعت فقط یکم نوازش و کمک بود چه روزا که با هم دیگه مسابقه می ذاشتیم که رو گل کدوممون قایق شاپرک بود؟تقویم که از روزا گذشت دلم یه جوری لرزید راستش دلم خونه ی تردید و هراس و شک بود دیگه نه از تو خبری بود،نه از آرزو هات قحطی مژده و روزای خوش و قاصدک بود یادم میاد روزی رو که هوا گرفته بود و اشک های سرخ آسمون آروم و نم نمک بود تو در جواب پرسشم فقط همینو گفتی عاشقیمون یه بازی شاید،یه الک دولک بود نه باورم نمیشه که تو اینو گفته باشی کسی که تا دیروز برام تو کل دنیا تک بود قصه ی با تو بودن و می شه فقط یه جور گفت کسی که رو زخمای قلب من مثل نمک بود نمی بخشمت

وقتی کسی رو دوست داری حاضری جون فداش کنی.حاضری دنیا رو بدی فقط یک بار نگاش کنی.به خاطرش داد بزنی به خاطرش دروغ بگی.رو همه چیز خط بکشی حتی رو برگه زندگی.وقتی کسی تو قلبته حاضری دنیا بد باشه.فقط اونی که عشقته عاشقی رو بلد باشه.قید تموم دنیا رو به خاطره اون میزنی.خیلی چیزا رو میشکنی تا دله اونو نشکنی.حاضری بگذری از دوستایه امروز و قدیم.اما صدا شو بشنوی شب از میون دوتا سیم.حاضری قلبه تو باشه پیشه چشایه اون گرو.فقط خدا نکرده اون یک وقت بهت نگه برو.حاضری حرفه قانون رو ساده بزاری زیر پات.به حرف اون گوش بدی و به حرف قلبه با وفات.وقتی بشینه به دلت از همه دنیا میگذری.تولد دوبارته اسمشو وقتی میبری.حاضری جونت رو بدی،یه خار تویه دستشم نره.حتی یه ذره گرد و خاک مبادا تو چشاش بره.وقتی کسی تو قلبته یک چیزه قیمتی داری.دیگه به چشمات نمیاد اگر که ثروتی داری.نزار که از دستت بره این گنجه خیلی قیمتی. 

برام دعا کن عشق من همین روزا بمیرم آخه دارم از رفتنت بدجوری گر می گیرم دعا کنم که این نفس،تموم شه تا سپیده کسی نفهمه عاشقت،چی تا سحر کشیده این آخرین باره عزیز،دستامو محکم تر بگیر آخه تو که داری میری،به من نگو بمون نمیر گاهی بیا یه باغ سبز،درش بروت بازه هنوز من با تو سوختم نازنین،باشه برو با من نسوز اگه ی روز برگشتی و گفتن فلانی مرده دون که زیر خاک سرد حس نگاتو برده گریه نکن برای من قسمت ما همینه دستامو محکمتر بگیر لحظه ی آخرینه این آخرین باره عزیز، دستامو محکمتر بگیرآخه تو که داری میری،به من نگو بمون نمیر گاهی بیا یه باغ سبز،درش بروت بازه هنوز من با تو سوختم نازنین،باشه برو با من نسوز برام دعا کن عشق من... 

یکی بود یکی نبود...هر کی بود غریبه بود...از دلم خبر نداشت...که تو رو از دلم ربود...هر کی بود هر چی که داشت...قد من عاشق نبود... واسه ی چشمای سیات...بخدا لایق نبود...گول نگاشو خوردم و ...دلم رو بستم به چشاش...دیونه بودم مثله شمع...یه عمری آب شدم به پاش...بعد یه عمر آزگار...عشق منو گذاشت کنار..رفت پی عشق دیگه...اونم سپرد به روزگار...از اولش هیچکی نبود...هیچکی به دادم نرسید...قصه ی من به سر رسید...دلم به عشقش نرسید. 

ای کاش دلم اسیر و بیمار نبود***در بند نگاه او گرفتار نبود***من عاشق و او ز عشق من بی خبر است***ای کاش دل و دلبر و دلدار نبود.

کاش تا دل می گرفت و می شکست***عشق می آمد کنارش                               می نشست***کاش من هم یک قناری می شدم*** در تب آواز جاری می شدم ***بال در بال کبوتر می زدم***آن طرف تر ها کمی سر می زدم

نبودنت بهترین بهونه است برای اشک ریختن...ولی کاش بودی تا اشکهایم از شوق دیدارت سرازیر می شد...کاش بودی و دست های مهربانت مرهم همه ی دلتنگی ها  و نبود نهایت میشد...کاش بودی تا سر به روی شانه های مهربانت می گذاشتم و درد هایم را به گوش تو می رساندم...

تو بدون تا آخر عمر،از دلم نمیری هرگز نمی خوام که سخت بگیری،خیلی ساده :خداحافظ...